Magiczny świat Radka Raka – Agla. Alef. #notatka o literaturze Po Baśni o wężowym sercu , za którą Radek Rak odebrał Nagrodę Nike, i która była ostatnią przeczytaną przeze mnie książką w 2021 roku, przyszedł czas na kolejną powieść autora. Agla jest zdecydowanie inna niż wtóre słowo o Jakóbie Szeli , choć może na pierwszy rzut oka osadzona jest w podobnych galicyjskich realiach i podobnie w treści zawiera mnóstwo niezwykłości, to jednak trudno byłoby obie powieści porównywać – choć oczywiści można próbować. Główną bohaterką Agli jest Sofia Kluk, córka uczonego, przyrodnika i uniwersyteckiego profesora, który wyjeżdża, by prowadzić badania terenowe, lecz od dłuższego czasu nie daje nikomu znaków życia – po prostu znika. Czytając Aglę, wchodzimy do świata bez wątpienia magicznego, fantastycznego, może chwilami wręcz onirycznego, gdzie momentami ciężko jest odróżnić sen od rzeczywistości. Jest to powieść, w której baśniowość spotyka się z elementami czarnego romantyzmu – osw
Słowem wstępu. Mit i legenda w kulturze. Kiedy mówimy o legendach czy mitach, zazwyczaj w jednym momencie przychodzi nam na myśl ich tradycyjne ujęcie. Przypominamy sobie bowiem opowieści o odległych czasach, sferze sacrum, bogach, bohaterskich czynach, „wielkich ludziach”, czy też historie związane ze średniowiecznymi zamkami. Jednakże mit i legenda to pojęcia wieloznaczne i wieloaspektowe, więc niełatwo jest je omówić w szczegółach. W każdym razie mity i legendy są rozległym polem badań dla nauk humanistycznych. Właściwie od dawna fascynują antropologów, etnologów, religioznawców i filozofów. O mitach pisali między innymi Mircea Eliade, Claude Levi-Strauss, Bronisław Malinowski, Roland Barthes, czy Leszek Kołakowski. Legendy i mity należą do tradycji ustnej. Właśnie dzięki przekazom mówionym znalazły swoje miejsce w kulturze, pełniąc przy tym szereg funkcji społecznych. Mity i legendy owiane są aurą niezwykłości i tajemniczości. Dla dawnych społeczeństw mity były sposobem oswajania